Bram is een kind dat veel last heeft van allerlei angsten maar zijn grootste angst was toch wel honden. Een Ierse wolfshond, de pup van een chihuahua , het maakte niet uit. En de aanleiding? Die was er niet……

Hij kwam er steeds meer achter dat die honden echt overal liepen en dat mensen om hem heen maar weinig begrip hadden voor zijn angst; “zij hadden toch de liefste hond en hij doet toch niets…..”. Hij vond ze eng maar bovenal onvoorspelbaar. Het gevolg was dat Bram niet meer op straat wilde spelen, niet meer met ons mee wilde wandelen in het bos en steeds meer aan huis gekluisterd raakte. Kortom, hij dreigde in een isolement te raken.

Het leverde ook gevaarlijke situaties op. Bram kon echt zo in paniek raken dat hij een waas voor zijn ogen kreeg en ging……. Soms kon ik ‘m nog net voor een auto wegplukken.

Wij hebben steeds geprobeerd om Bram met zijn hondenangst om te leren gaan maar als ouders zijnde ben je emotioneel teveel betrokken bij je eigen kind. En daarbij, hoeveel verstand had ik nou helemaal van het gedrag van honden?

“Diegenen die voortdurend onrustig blijven in omgevingen waarin honden kunnen zijn en deze situaties vermijden, hebben een klacht die valt onder de definitie van hondenfobie of specifieke dierenfobie.

Angst dat een hond plotseling je pad kruist, maakt dat je situaties vermijdt of inspecteert op aanwezigheid van honden. In meer dan de helft van de gevallen is het onduidelijk waar de hondenangst door is ontstaan. De meesten hebben al vanaf kinderleeftijd last van angst voor honden, bij de ander ontstaat het in een latere levensfase. Hondenangst die op latere leeftijd ontstaat, hangt vaak samen met negatieve (bijt)ervaringen.

Kinderen komen vaak in behandeling omdat overmatige angst voor honden een gevaar geeft in het verkeer. Een schrikreactie voor een hond kan bijvoorbeeld leiden tot het plotseling de weg oprennen. Daarnaast ontstaat er onwenselijk ontwijkingsgedrag.

Volwassenen hebben veelal schaamte voor hun hondenfobie ontwikkeld. Ook beseft men dat de angst overgedragen kan worden op de kinderen. Dit is een extra motivatie waarom een ouder therapie start. Hondenfobie is namelijk een “besmettelijke angst”. De angst kan gemakkelijk op de kinderen worden overgedragen.”*

*Bron: website IPZO